Sosyal psikoloji, epidemiyoloji ve ekonomi gibi birbirinden farklı alanlardan gelen bilim insanları, sıradan insanları inceleyip verileri bir araya getirerek, birçok kişinin bizi neyin mutlu ettiğine dair daha iyi bir anlayışa ulaştıklarını düşünüyor. Görünüşe göre mutluluğun sırrı artık pek de sır değil.
Mutluluk alanında çalışan araştırmacıların vardığı ilk sonuçlardan biri, uzun süredir devam eden bir varsayımı çürütüyordu: Paranın mutluluğa dönüştüğü varsayımı. 1970'lerde ekonomist George Easterlin, II. Dünya Savaşı'ndan sonra Amerika Birleşik Devletleri'nde gelirin arttığını, ancak ülkede bildirilen mutluluğun bu artışa ayak uyduramadığını ortaya koydu. Easterlin, bunun diğer gelişmiş ülkeler için de geçerli olduğunu buldu. Zamanla, Easterlin Paradoksu olarak adlandırılan kavram netleşti: Para mutluluğu belirli ölçülerde artırıyor. Ancak veriler, yiyecek, barınma ve sağlık hizmetleri gibi temel ihtiyaçlar karşılandığında gelirin mutlulukla uyumsuz hale geldiğini gösteriyor.
Bunun yerine, araştırmacılar insanların aidiyet duygusu veren ilişkiler ve onları harekete geçiren aktiviteler ve yaşam tarzları aracılığıyla mutluluk yaşadıklarını keşfettiler. Hatta bazı psikologlar, insanları mutlu eden şeylerin üç kategoriye indirgenebileceğinden emin: genetik, seçimler ve kişinin yaşam koşulları.
Mutluluk üzerine çalışan çoğu kişi, mutluluğa yönelik genetik yatkınlığın ( özellik mutluluğu olarak adlandırılır ) insanları mutlu eden şeyin büyük bir kısmını oluşturduğu sonucuna varmıştır. Mutlu olmamızın nedenlerinin neredeyse %50'si genlerimizde bulunabilir. İnsan mutluluğunun diğer yarısı ise biraz daha kontrolümüz dahilindedir. Yaklaşık %10'u gelir ve ilişkiler gibi yaşam koşullarından kaynaklanırken, kalan %40'ı bireyin yaptığı seçimlerden oluşur. Bazı araştırmacılar, içinde para bulunan bir cüzdanı sahibine iade etmek veya eşine sadık kalmak gibi olumlu seçimler yapmanın mutluluğun sırrının bir parçası olduğunu söylüyor.
Bazıları ilişkilere daha fazla önem veriyor. Başkalarıyla yakın ilişkileri olan insanlar daha mutlu olma eğiliminde. Bir araştırma, kişinin hayatındaki mutlu insan sayısının, kişinin mutluluğunu öngörülebilir bir şekilde artırabileceğini ortaya koydu. Bir kişinin hayatındaki her mutlu insan, mutlu olma şansını %9 artırıyor.
Akış olarak bilinen bir durumun da bizi mutlu eden şeylerden biri olduğu düşünülüyor. Kişinin iş veya hobi gibi bir aktiviteye tamamen odaklandığı bu durum, sıkılmakla bunalmak arasında bir yerde bulunur. Akış halindeyken, kişinin yetenekleri ve ilgi alanları kullanılır ve üstlenilen görev genellikle başarıyla sonuçlanır.
Bilimin bizi neyin mutlu ettiğini araştırması hâlâ nispeten genç bir alan ve hâlâ bir tavuk mu yumurtadan, yoksa yumurta mı tavuktan sorusuyla boğuşuyor: Mutlu insanlarda bulunan özellikler onları mutlu eden faktörler mi, yoksa sadece mutlu insanların karakteristik özellikleri mi? Araştırmanın, mutluluğun sırrını tam olarak çözebilmesi için önce bu sorunun cevabını bulması gerekecek.
Mutluluk alanında çalışan araştırmacıların vardığı ilk sonuçlardan biri, uzun süredir devam eden bir varsayımı çürütüyordu: Paranın mutluluğa dönüştüğü varsayımı. 1970'lerde ekonomist George Easterlin, II. Dünya Savaşı'ndan sonra Amerika Birleşik Devletleri'nde gelirin arttığını, ancak ülkede bildirilen mutluluğun bu artışa ayak uyduramadığını ortaya koydu. Easterlin, bunun diğer gelişmiş ülkeler için de geçerli olduğunu buldu. Zamanla, Easterlin Paradoksu olarak adlandırılan kavram netleşti: Para mutluluğu belirli ölçülerde artırıyor. Ancak veriler, yiyecek, barınma ve sağlık hizmetleri gibi temel ihtiyaçlar karşılandığında gelirin mutlulukla uyumsuz hale geldiğini gösteriyor.
Bunun yerine, araştırmacılar insanların aidiyet duygusu veren ilişkiler ve onları harekete geçiren aktiviteler ve yaşam tarzları aracılığıyla mutluluk yaşadıklarını keşfettiler. Hatta bazı psikologlar, insanları mutlu eden şeylerin üç kategoriye indirgenebileceğinden emin: genetik, seçimler ve kişinin yaşam koşulları.
Mutluluk üzerine çalışan çoğu kişi, mutluluğa yönelik genetik yatkınlığın ( özellik mutluluğu olarak adlandırılır ) insanları mutlu eden şeyin büyük bir kısmını oluşturduğu sonucuna varmıştır. Mutlu olmamızın nedenlerinin neredeyse %50'si genlerimizde bulunabilir. İnsan mutluluğunun diğer yarısı ise biraz daha kontrolümüz dahilindedir. Yaklaşık %10'u gelir ve ilişkiler gibi yaşam koşullarından kaynaklanırken, kalan %40'ı bireyin yaptığı seçimlerden oluşur. Bazı araştırmacılar, içinde para bulunan bir cüzdanı sahibine iade etmek veya eşine sadık kalmak gibi olumlu seçimler yapmanın mutluluğun sırrının bir parçası olduğunu söylüyor.
Bazıları ilişkilere daha fazla önem veriyor. Başkalarıyla yakın ilişkileri olan insanlar daha mutlu olma eğiliminde. Bir araştırma, kişinin hayatındaki mutlu insan sayısının, kişinin mutluluğunu öngörülebilir bir şekilde artırabileceğini ortaya koydu. Bir kişinin hayatındaki her mutlu insan, mutlu olma şansını %9 artırıyor.
Akış olarak bilinen bir durumun da bizi mutlu eden şeylerden biri olduğu düşünülüyor. Kişinin iş veya hobi gibi bir aktiviteye tamamen odaklandığı bu durum, sıkılmakla bunalmak arasında bir yerde bulunur. Akış halindeyken, kişinin yetenekleri ve ilgi alanları kullanılır ve üstlenilen görev genellikle başarıyla sonuçlanır.
Bilimin bizi neyin mutlu ettiğini araştırması hâlâ nispeten genç bir alan ve hâlâ bir tavuk mu yumurtadan, yoksa yumurta mı tavuktan sorusuyla boğuşuyor: Mutlu insanlarda bulunan özellikler onları mutlu eden faktörler mi, yoksa sadece mutlu insanların karakteristik özellikleri mi? Araştırmanın, mutluluğun sırrını tam olarak çözebilmesi için önce bu sorunun cevabını bulması gerekecek.
